Het is ons verlangen om de Embrace kinderen te begeleiden tot dat ze zelfredzaam zijn. Zij het door een universitaire studie of door zelf een eigen inkomen te kunnen genereren. Maar dit is makkelijker gezegd dan gedaan. De meeste kinderen komen uit arme, gebroken families met verslavingen en andere moeilijke omstandigheden. Ze worden dus niet gestimuleerd en aangemoedigd van huis uit.
En daarnaast zijn er ook een aantal kinderen die leven met extra uitdagingen. Zoals Aline, die spastisch is en de oudste is van alle Embrace kids. Aline hield van school, maar het was academisch gezien eigenlijk te hoog gegrepen. Ze kreeg ook bijles, zodat ze extra tijd had om te schrijven en beter samen te werken met haar leraar of lerares. We spraken opnieuw met haar leerkrachten, toen Aline bleef zitten in groep 8. Ze startte het nieuwe schooljaar, maar samen met Aline keken we uit naar andere mogelijkheden…
Uiteindelijk werd een mooie plek voor haar gevonden; een groep vrouwen die leven met lichamelijke beperkingen maken met elkaar allerlei creatieve dingen, zoals tassen, sierraden, kleding etc. Drie keer per week gaat ze naar deze stageplek en gaan we met elkaar kijken wat de mogelijkheden zijn. En tot onze grote verrassing kwam ze terug met armbandjes van kleine kraaltjes, die ze zelf gemaakt had. De knoopjes lukken niet, maar daar maalt niemand om; de armbandjes zijn mooi en samenredzaamheid is super!
Zie je die trotse blik? Dat ze dit toch maar mooi voor elkaar heeft gekregen!? Ik ben van plan om een hele partij op te kopen en mee te nemen naar Nederland. En met elkaar gaan we kijken hoe dit verder uitgebouwd kan worden en hoe onze Aline kan gaan voorzien in haar eerste levensbehoeften en meer! Heb je ideeën of wil je vast wat armbandjes bestellen, laat het me dan weten…