De afgelopen twee maanden zijn bijzonder geweest voor mij. Het was een hele uitdaging, maar vooral een enorme bemoediging. Ik kan getuigen dat onze God een God van trouw is!

Graag vertel ik u over twee jongens uit mijn stad, beautiful Bujumbura.

Blaise is een jongen van 17. Hij heeft zijn ouderlijk huis in het binnenland van Burundi al jaren geleden verlaten, voor een reden nog onbekend voor mij. Toen hij klein was, is zijn hand verbrand en dit is niet goed geheeld. Deze handicap wekt compassie op en hij bedelt dagelijks in de binnenstad. Ik ken hem dan ook al een geruime tijd, daar ik regelmatig tijd met de kinderen van de straat doorbreng. Hij heeft al twee jaar een geinfecteerde wond bij zijn enkel. Ongeveer een half jaar geleden bood ik aan om zijn wond te verzorgen, om de dag, maar soms kwam hij niet opdagen en dan verergerde het weer. Een maand geleden gaf ik de hoop op dat het met een antibioticakuur en goede verzorging zou genezen en nam hem mee naar de dokter. Een operatie en een sterke antibiotica via het infuus was het gevolg.

Innocent (15 jaar) kende ik niet, maar hij kende mij wel. Zodra ik van mijn brommer afstapte, liet hij mij zijn been zien met een doordrenkte lap eromheen. “Malaika, help me asjeblieft.” Ik adviseerde hem om de volgende morgen langs te komen. Ik heb al redelijk wat wonden gezien, maar deze spande de kroon. Ik moest me concentreren om niet over mijn nek te gaan en alle deuren en ramen moesten open, want de geur van rottend vlees was niet uit te houden! Meteen naar de dokter. Hij had koorts en voelde zich echt niet goed, dus nam ik op dat moment de beslissing om hem meteen op te laten nemen. Als je ergens aan begint, dan moet je doorgaan… Ik kan niet heel Burundi helpen, maar wel de twee die op mijn pad zijn gekomen! De volgende dag werd hij geopereerd.

De jongens deelden een kamer in het ziekenhuis, twee maanden lang. Hun wonden werden verzorgd en Innocent heeft zelfs nog een huidtransplantatie gekregen, omdat de wond te groot was om vanzelf dicht te gaan. Wat bijzonder is om te zien, is hun transformatie. Ze hebben weer hoop voor de toekomst en je ziet het in hun ogen! Innocent heeft een moslim achtergrond, maar zei onlangs tijdens de afwas: “Ik hou van Jezus, want Hij heeft mij geholpen.” Innocent wilde graag weer terug naar de middelbare school in Kongo, waar hij twee jaar geleden vandaan kwam. Op 9 juli hebben we hem geholpen om terug te reizen en zijn oom liet na een aantal dagen weten dat hij veilig was aangekomen. Helaas heeft hij geen andere familieleden weten te traceren en heeft er weinig hoop op dat hij zijn studie kan vervolgen op de middelbare school.

Blaise verbleef nog een week langer in het ziekenhuis. Zijn wond was nog niet volledig geheeld, maar dat kon niet lang meer duren… Op zaterdag 15 juli ging Blaise terug naar het dorp waar hij vandaan kwam en op zesjarige leeftijd had verlaten. Een vriend van YWAM Burundi heeft hem begeleid en ontmoette de tante van Blaise. En nu was het dus hopen dat hij weer kon leren wonen in het dorp en dat het verkopen van beltegoed hem genoeg vreugde zou geven. Een paar dagen later was hij toch weer terug in Bujumbura. Het onveilige leven op de straat was toch zijn veiligheid, het leven wat hij al zoveel jaren kent…

Beide jongens hebben veranderingen ondergaan. In hun denken, hun herstel, de nieuwe kleren, op sociaal gebied enz. enz. Maar de grootste verandering is toch wel dat beide zich geliefd weten bij Jezus en Hem willen volgen. Op een zonnige zaterdagochtend zijn ze beiden gedoopt in het

Tanganyika meer! Wat een prachtig einde van een intensieve periode en een mooi begin van nieuwe tijden! God is goed!

Hartelijk dank aan een ieder die mee geholpen heeft om deze jongens letterlijk weer op de been te krijgen! Zodra er meer nieuws is, zullen we dit hier vermelden.